Niedziela, 20 października 2013
Wielokrotnie przejeżdżaliśmy przez Serock w drodze na Mazury. Wydawało nam się, że jest to takie małe miasteczko podobne do wielu innych w Polsce. Nic podobnego Serock to zadbane urocze miejsce. Jest to miasto z ogromną historią, prawa miejskie otrzymał już w 1417 roku. Miejscem naszego spotkania był rynek
Z rynku udaliśmy się do do kościoła Zwiastowania Najświetniej Marii Panny.
W północnej ścianie kościoła tkwi pocisk z I wojny światowej. Nie udało nam się go dokładnie zlokalizować. Tam są dwa obiekty wystające ze ściany jednak nie wiem, który obiekt jest pociskiem. Ze skarpy na której usytuowany jest kościół rozciąga się piękny widok na ujście Bugu do Narwi.
Zeszliśmy w dół na plaże i bulwar nad Narwią.
Z Serocka pojechaliśmy do Jadwisina zwiedzać wąwóz Szaniawskiego.
Na końcu wąwozu znajduje się miejsce, gdzie stał dom Jerzego Szaniawskiego. Kiedyś ten dom wyglądał tak jak na poniższej fotografii.
Niestety dom Rodziny Szaniawskich spłonął w 1977 roku i po całej zabudowie pozostały jedynie schody.
Jerzy Szaniawski mieszkał w tym domu aż do śmierci, czyli do 1971 roku, żyjąc w nędzy i ubóstwie. Szaniawski był najwybitniejszym (obok Stanisława Witkiewicza) dramaturgiem okresu dwudziestolecia międzywojennego. Pamiętam ze szkoły lekturę „Dwa Teatry” Okolica w której znajdują się ruiny posiadłości nad Zalewem Zegrzyńskim.
Jeszcze kilka zdjęć analogowych.
